پس از شکست سخت داریوش سوم هخامنشی از سپاه اسکندر مقدونی ، پسر فیلیپ مقدونی و فتح بابل توسط مقدونی ها ، سپاهیان مقدونی اسکندر که رویای رسیدن به آخر جهان را در سر می پروراندند راهی پایتخت مجلل هخامنشی ، پارسه ( تخت جمشید ) گشتند . آنان در بین راه به تنگه ای در حوالی استانی که امروز آن را کهگیلویه و بویر احمد می شناسند رسیدند و در اینجا بود که آریوبرزن با ریختن تخته سنگ ها بر سر آنان ، سد راه ایشان شدند . اسکندر راهی که بالای تپه و به طرف محل استقرار یاران آریوبرزن را نمی دانست به همین دلیل به سراغ اسیران رفت ، شاید که یکی از آنان راه بالی تپه را نشانشان بدهد . اسکندر در جریان جست و جو به چوپانی اسیر برخورد که وی حاضر شد در ازای مبلغی راه بالای تپه را نشان مقدونی ها بدهد سپس اسکندر سپاه خود را دو دسته کرد ، یک دسته به سراغ آریوبرزن و یارانش در بالای  تپه می رفتند . و عده دیگر که اسکندر نیز جزو آنان بود به سمت پارسه حرکت می کردند . البته مقدونی ها بایست شب را در پایین تنگه مانده و سپیده دم نقشه شان را به اجرا می گذاشتند . صبح شد و چوپان راه  را به مقدونی ها نشان داد ، مقدونی ها به آروبرزن و یارانش برخوردند و نبرد سختی صورت گرفت ، اما به هر سختی که بود اسکندر و معدودی سوار و پیاده او را تا پارسه همراهی کردند اما دیگر دیر شده بود چرا که پارسه هخامنشی در حال سوختن بود ، آریوبرزن و یارانش به سمت مقدونی ها به حرکت در آمدند و تیر بارن شدند و همگی در راه وطن تا آخرین قطره خون جنگیدند ولی در نهایت همگی توسط مقدونی ها کشته شدند . البته روایت دیگری نیز وجود دارد که می گوید اسکندر علاوه بر عده ای که به بالای تپه فرستاد عده ای را نیز در پایین گذاشت و هنگامی  که آریو برزن به قصد حرکت به طرف پارسه به پایین تپه آمد با این دسته از مقدونی ها مواجه شد و نبرد سختی صورت گرفت چنانکه آریوبرزن و تمام یارانش کشته شدند .